Het is schrikwekkend hoeveel bedrijven op hun homepages en andere cruciale pagina’s foto’s van lachende mensen plaatsen.
Waarom? Zijn er echt nog marketeers die geloven dat zoiets op internet werkt?
Onze ervaring leert dat dergelijke foto’s vaak negatieve reacties uitlokken bij bezoekers. Weinig bezoekers kunnen zich identificeren met ideale personen die hun gewit gebit blootlachen.
Op internet zijn mensen op zoek naar informatie. Consumenten laten zich op het web niet inpakken door gezellige foto’s.
Alles moet to the point zijn. Ook je foto’s.
Quiz: wat willen bedrijven je verkopen met deze foto’s?
De antwoorden
- Dame linksboven: tandpastamerk Sensodyne, waar trouwens geen lachende mensen op de homepage staan maar alleen producten.
- Dame rechtsboven: homepage van Buderus, producent van verwarmingstoestellen. Waarom? Wat is de toegevoegde waarde?
- Man met kaakkramp linksonder: homepage van een bedrijf dat aan coaching doet voor mensen in het bedrijfsleven. (Neen, we gaan de naam niet noemen – dit is geen uitlachrubriek.) Voel je je aangesproken? Ga je daar meteen bestellen?
- Dame rechtsonder: website van een beauty clinic om hun dienst ‘tanden bleken’ aan te prijzen.
Wat hebben we vandaag geleerd?
- Stop met breed lachende mensen rond te strooien. Tenzij je in de sector van de tandverzorging zit.
- Echt: stop ermee.
- Stop nu. Direct. Haal ze vandaag nog van je website.
alsof dit beter is: http://usability-blog.be/wp…
Die foto staat dan ook enkel op de pagina die gaat over Karl Gilis. Ze siert geen homepage of een pagina waarop diensten of producten de hoofdrol spelen.
Toch net iets anders, niet?
Aangezien deze blog een reclamemiddel is voor jullie diensten, zie ik niet onmiddellijk een onderscheid.
Het gebeurt wel vaker dat mensen die anoniem berichten achter laten op blogs dingen niet goed begrijpen…
Dus ik vraag me af waarom ik reageer. Toch een laatste poging.
1. De getoonde foto’s staan allemaal op home- of keuzepagina’s. Die hebben een totaal andere waarde dan een pagina met een bio in een rubriekje ‘Over ons’.
2. De foto’s van Buderus en het coaching bureau hebben niets te maken met de inhoud van de website. Ze zijn vulling. Op internet is geen plaats voor gratuite vulling.
3. Als er 1 pagina is waar mensen graag een foto zien van een mens is het op een biopagina. Zelfs al is het een lelijke mens.
4. Uw opmerking zou enkel steek houden, mocht op de homepage van de blog of onze site een foto staan van een lachende mens die wreed goed gezind naar een website staat te kijken. Dat is het punt van het artikel. Niet ‘foto’s van mensen zijn des duivels’.
5. Als op de website van die personal coaching de coach zelf zou staan, zou de foto een meerwaarde hebben. Nu is het een anonieme stockfoto zonder enige waarde. Het bureau zelf bestaat overigens uit 1 persoon, een vrouw.
Images moeten niet content gerelateerd zijn, maar dan mogen ze niet als image tag opgenomen worden in de code. DAT is een onderscheid die jij volgens mij niet vat…
Usability gaat over de doelgroep, typo, kleuren, indeling, grids, snelheid, toegankelijkheid, leesbaarheid en vooral intuïtief gedrag. Al staan er 200 marsmannetjes afgebeeld op die pagina, het belangrijkste is dat mensen vinden wat ze zoeken. Vergelijk het met een magazine, niet iedereen vindt alles interessant, foto’s konden mss beter, maar dat zijn allemaal persoonlijke keuzes.
Het gaat hier niet over alt-attributen of dat afbeeldingen content gerelateerd moeten zijn. Dat staat niet in dit artikel.
Usability = kunnen + willen
Het gaat in usability ook niet louter over het kunnen vinden van de info, maar ook het willen vinden. Als uw bezoeker intussen weg is omdat hij afgeschrikt werd door een foto van 100 marsmannetjes of omdat hij gruwt van fake stockfoto’s, dan heb je niets aan het feit dat hij de info, theoretisch gezien, gevonden zou hebben.
Feit: Sommige bezoekers worden afgeschrikt door perfecte, lachende mensen
Het artikel gaat over het feit dat sommige afbeeldingen overbodig zijn of zelfs gebruikers afschrikken. Het al dan niet op een website zetten van dergelijke foto’s mag dan wel een persoonlijke keuze zijn, het is een foute keuze.
Wij hebben tijdens gebruikerstesten (ik kan dat niet genoeg herhalen, alles wat we zeggen is gebaseerd op gebruikerstesten en onderzoek, al 10 jaar lang, dan in dag uit) op websites van o.a. banken, airco fabrikanten, automerken, energiemaatschappijen, universiteiten etc. herhaaldelijk mensen horen klagen over dergelijke foto’s. Niet 1 keer. Tientallen keren. Ik benadruk nog eens: vooral als ze gebruikt worden gewoon als gezicht of figuur los van de context en/of als ze ‘te mooi’ zijn.
Ik heb nog nooit een gebruiker horen klagen over een goede productfoto. En eigenlijk ook nog nooit als het heel duidelijk echte mensen zijn (cfr. Dove). Nog nooit. Wel over bullshitfoto’s.
Wij zijn niet de enigen die dit beweren
Als ik me niet vergis, zijn we hier niet alleen in. Ook mensen als Jared M. Spool, Gerry McGovern en Jakob Nielsen hebben al ettelijke keren gefulmineerd tegen het gebruik van gratuite afbeeldingen. En dan vooral die met nietszeggende, perfecte lachende mensen op.
Doe vooral waar u zin in heeft
Maar u moet ons niet geloven. Gebruik dergelijke foto’s maar. En verlies potentiële klanten. Geen probleem voor ons.
Ook al is het maar 1 op 20 bezoekers die zich stoort aan zo’n foto en daardoor uw website verlaat. Dat is er voor ons 1 te veel. Vooral omdat het niet plaatsen van de foto of het kiezen van een andere foto, 0 op 10 gebruikers zou storen. Daar gaat het om: intuïtief en absoluut maximaal rendement.
En trouwens: als ik in een magazine het blad omdraai omdat een foto van een reclame of bij een artikel me niet aanstaat, zit ik nog steeds in dat magazine. Op internet zit ik dan weer bij Google en een milliseconde daarna bij een concurrent.
je punt in je commentaar strookt wel niet meer met je punt in je blogpost. Dat “perfectie” mensen afschrikt, ok, maar je blogpost komt net iets anders over.
En hoe heersend Jacob Nielsen mag zijn (respect voor zijn visie én boeken), zijn site is schreewlelijk, een gratuite prent zou hier wel niet misstaan…
Voila. En zo zijn we het toch een beetje eens. 🙂
Zelfs over Nielsen. Maar liefst geen gratuite foto. Een mini-beetje design zou daarentegen niet echt storen. Maar ondertussen lezen we het wel allemaal hé.
een opmerking in de marge, in deze post misschien naast de kwestie, maar op een usability blog wel op zijn plaats: als een kleine image (thumbnail e.d.) aanklikbaar is, verwacht ik een significante vergroting van die image…
@haze: Wij ook, maar we zochten tevergeefs naar de optie ‘thumbnail niet linken aan afbeelding’ in de gallery functie van WordPress.
Zoals vaak worden sommige problemen ‘opgedrongen’ door het CMS waarvoor je kiest. Dan moet je een kosten-baten-analyse maken.
Het perfecte CMS en de 100% perfecte website bestaan niet.
@Karl: Hmm. Ik wil hier geen welles-nietes spelletje ontketenen, zo zijn er hier al genoeg, maar wil het volgende toch even kwijt:
het treft me dat u af en toe op een weinig genuanceerde manier webbouwers veroordeelt die dagelijks diezelfde balans moeten maken.
Even wat duiding:
U gebruikt hier als tegenargument een technische beperking van het CMS. Terwijl u in sommige andere posts en commentaren dat argument verwerpt. Plots wordt wel zalvend uitgelegd dat het toch niet altijd zo makkelijk is als het lijkt.
Een voorbeeld om die stelling te staven: Punt 2, 5 en 6 van de post http://usability-blog.be/we… is het eerste wat in me opkomt.
Nu, voor mij absoluut geen probleem, dat een technische implicatie hieraan ten gronde ligt begrijp ik maar al te goed. Wat ik wil zeggen is dat het niet siert dat er op andere punten soms hard van leer wordt getrokken, terwijl de eigen probleempjes met een zalvende mantel bedekt worden. Want op die manier wordt het wel erg makkelijk om te schermen met do’s en don’ts…
Let wel: dit is zeker niet persoonlijk bedoeld, of een prik van een gefrustreerd individu. Integendeel, dikwijls volg ik nogal geamuseerd hoe men hier ‘strijd voert’ voor de goede zaak.
Beschouw het dus eerder als een (zij het kritische) bedenking die men zich kan maken bij het lezen van uw blog. De beste stuurlui staan aan wal.
P.S.:
Op http://usability-blog.be/ov… slagen jullie er wel in een foto niet aanklikbaar te maken. Qua usability ware dat in deze post ook beter geweest. Dat u daarvoor een technische kunstgreep moet uithalen kan de eindgebruiker toch niets schelen, of toch…
Point taken en aangepast (de aanklikbaarheid van de foto’s toch, niet onze felheid).
Anderzijds: er zal altijd een spanningsveld bestaan tussen het usabilitykamp en het webbouwkamp. Het is ook gewoon zo: niet alles is altijd op ieder moment realiseerbaar. Het is volgens ons echter wel de taak van usabilitymensen om de makers tot het uiterste te drijven.
Dat is volgens mij ook de reden waarom usabilitymensen vaak zo hard en ongenuanceerd overkomen (en dus even felle reacties ontlokken). Wij zijn al blij als 70% van wat we zeggen gerealiseerd wordt, wat ook de motivatie is van de klant om die andere 30% niet te realiseren. We hebben wel ervaren dat als we onze adviezen te hard nuanceren of omzwachtelen, ze veel sneller genegeerd worden. Vandaar dat veel usabilitymensen in wat ze zeggen en schrijven voor de 130% gaan: meer adviezen dan eigenlijk echt nodig is en superstreng. Als daarvan dan 70% gerealiseerd wordt, zitten we aan de 100% die wij voor ogen hadden. Wij content, de klant ook, en de ploeg die het heeft moeten maken meestal ook.
Dit alles lijkt me trouwens voer voor een ander artikel en een andere discussie.
Graag dus verder enkel reacties op de ‘heb-je-mijn-nieuwe-gebit-al-gezien’ basis van het artikel. Spaar de commentaren op usabilitystuurlui versus makers-met-budget-en-softwarebeperkingen voor later. We komen er zeker op terug. Het staat in ons to-do-lijstje.
Ik ben het eens met de niet relevantie van lachende gezichten. In mijn eigen sector herken in een soortgelijk probleem.
De uitdaging die aan de designer gesteld wordt is om in één view zoveel mogelijk verschillende types mensen te tonen. Een man en een vrouw, een jong en een oud iemand, een blank en een gekleurd, een handarbeider en een blue colar, singles en koppels, … De logica daarachter is dat de sites dienstverlening bieden aan al die diverse doelgroepen.
Volgens mij win je daar niet veel mee en ik ken ook geen enkele site waar dit op een mooie manier opgelost is.
De vier volgende voorbeelden zijn sites van Socialistische ziekenfondsen waar verschillende ontwerpers (ook niet professionele)een poging ondernomen hebben een soort “identificatiegevoel” te creëen. Los van de kwaliteiten van de foto’s en de ontwerpers (en de leeftijd van de site) … werkt het “zoveel mogelijk verschillende types mensen te tonen”?
Bekijk deze sites en geef uw mening: http://www.mslux.be, http://www.solidaris.be, http://www.mutsoc.be, http://www.fmsb.be
Je spreekt over ‘onze ervaring’, maar waar is deze op gebaseerd? Hoe hebben jullie dat gemeten? Of is dat gewoon een subjectief gevoel?
Een beetje marketeer kan je vertellen dat lachende mensen een positief effect hebben op de meeste mensen (natuurlijk zal je er altijd vinden die dit nét niet leuk vinden). Onbewust gaan ze zichzelf ook een beetje beter en positiever voelen. Het stelt mensen gerust en geeft vertrouwen.
Dat mensen op foto’s van websites en reclame publicaties overdreven breed lachen heeft ook een redenen. Er is maar één input: de foto. Er is geen beweging of geluid. Om goed door te dringen, wordt er dus een beetje overdreven. Da’s juist héél bewust gedaan.
Gezichtexpressies worden bij wijze van spreken al eeuwen gebruikt en dat gaan we nu eens even veranderen omdat een klein groepje dit niet leuk vind zeker?
@Edwin
1. Ja, we meten dat. Wat we op deze blog vertellen is het resultaat van 15 jaar (om eerlijk te zijn 14) in de internet business, + 800 websites geanalyseerd en +1.500 gebruikerstesten.
2. Lachende mensen werken inderdaad in traditionele reclame.
3. Het is een zeer grote fout van marketeers om het internet te zien als een reclamemedium. Dat is het niet. Op internet zijn surfers de stap van de reclame voorbij. Daar werken de traditionele reclametechnieken niet. Vaak integendeel.
4. Lees a.u.b. reactie 6.
Ik ben van mening dat een mooie glimlach soms wel op de homepage/in de huisstijl van de banner past.
Toevallig heb ik voor een klant een eenvoudige A/B banner test uitgevoerd waar de éne keer een lachende vrouw werd geplaatst, de andere keer geen lachende vrouw. De clicktrough bij de banner met de lachende vrouw lag (of lach) aanzienlijk hoger.
Sven,
Dat het op een banner werkt, lijkt me aannemelijk. Daar moet een persoon nog verleid worden. In de klassieke reclame werkt dat ook perfect.
Op een webpagina zelf is de verleiding meestal voorbij en willen mensen praktische info. Daar is het toch vooral heel erg oppassen met het gratuite gebruik van lachende mensen. Uit concrete cases, met testen en cijfermateriaal, hebben wij daaruit besloten dat mensen vooral ‘echt’ moeten zijn (dus geen geairbrushte topmodellen) en dat er best toch een heel duidelijke band moet zijn met het product zelf.
Heb je trouwens ergens een link naar de twee versies van die banner? Dat zou mooi zijn.
Ik vraag mij dan altijd af of die hot chick dan ook écht voor dat bedrijf werkt. Helaas, het zijn *altijd* stock foto’s en aan de receptie zit een lelijke sloerie.
Daarom mijn oproep aan de webbouwers: gebruik échte foto’s van échte mensen. Niet van gefotoshopte modellen.
Hahahahahaha, dat vind ik een hele goeie grap!
Die Lachende gezichten, op het Internet en Elders, zijn echt niet meer te stoppen hoor.
Waarom zouden ze?
Zeker nu Degelijk Geïnformeerde mensen weten dat Lachen gezonder én communicatief-efficiënter is dan men ooit had kunnen vermoeden.
Dus… lachen maar mensen, héél véél Lachen!
Tot spijt van wie, om welke reden ook, geen Glimlach-Koers rijdt 😉
Neen dit is geen Grap… dit is pure Logica ontstaan uit Intensieve Experimenteer-Ervaring!
Doe zelf maar eens minstens 1 week héél Bewust de Glimlach-test in de meest uiteenlopende situaties… je gaat vanzelf heel spontaan Lachen met al die mensen die zichzelf en Het Leven in zijn totaliteit zo ongelooflijk ernstig nemen.
Maar… Iedereen zijn/haar keuze uiteraard… wie het zichzelf moeilijker dan nodig wil maken door niet te Lachen die moet dat voor mij echt niet laten hoor. Ik Lach dan wel voor 2, 3 of veel meer tesamen. En de Universele Verborgen Camera’s hebben nie liever dan mensen die in de eindeloze valkuilen des levens trappen.
Dus als jullie geen blijf weten met die foto’s van Lachende mensen dan stuur je ze maar door naar mij, ik kan er maar niet genoeg van krijgen want…
Glimlachen is het Toppunt van Universele Wijsheid 😉
Liefs en Big Smile van me
Gerda Maria Hendrickx
Glimlach-f-Luisteraar